Sam moment zarażenia wirusem nie daje żadnych objawów. Okres wylęgania i rozprzestrzeniania zakażenia trwa kilka tygodni. Pierwsze symptomy są dosyć nietypowe, przypominają grypę, rozpoznać może je tylko lekarz. Objawy te nazywamy ostrym zakażeniem HIV przypominają zwykłą infekcje czy przeziębienie i trwają kilka dni lub tygodni. Następuje wówczas gorączka, powiększenie węzłów chłonnych na szyi i pod pachami, bóle mięśni i stawów, bóle głowy, wysypka, potliwość, osłabienie, chudnięcie, biegunka, a także odczucie duszności, suchy kaszel, czasami nowotwór skóry lub błon śluzowych, typowy dla AIDS mięsak Kaposiego, rak szyjki macicy. Nie zawsze jednak wirus daje o sobie znać. Wątpliwości najlepiej rozwiać wykonując badania krwi na obecność przeciwciał anty-HIV. Robimy je po pewnym czasie, w terminie zgodnym ze wskazówkami lekarza.
Po ustąpieniu symptomów ostrych, organizm przechodzi w fazę zakażenia utajonego, podczas którego objawy nie występują. Osoby zarażone czują się normalnie, dobrze, są jednak seropozytywne i nieświadomie zarażają innych. Dopiero po kilku latach pojawiają się późne objawy choroby AIDS: silne pocenie się, męczliwość, uporczywy kaszel, bóle stawowe i mięśniowe, duszność, stany zapalne jamy ustnej, biegunki, zaburzenia psychiczne i neurologiczne. Układ odpornościowy organizmu jest już tak upośledzony i zniszczony, że nie może się bronić. Najczęstsze choroby występujące w przebiegu AIDS to m.in. zapalenie płuc, nowotwory, gruźlica, półpasiec oraz wiele innych. Śmierć następuje na skutek tych schorzeń lub postępującego wyniszczenia organizmu.
Istotne jest zatem obserwowanie samemu swojego organizmu, szczególnie po przygodnym seksie, ale nie tylko bowiem zarażony może być każdy. Dlatego należy znać objawy poszczególnych chorób i rozumieć sposoby zarażania się, aby w razie ryzyka zachorowania zgłosić się do profesjonalnej opieki medycznej zanim choroba przejdzie w stan bezobjawowy myląc nas, że schorzenie samoistnie minęło. Szybkie zastosowanie kuracji jest bardzo istotne. Nie leczone choroby nie tylko szkodzą choremu, ale także są przenoszone na kolejnych partnerów seksualnych. Mogą być przyczyną bezpłodności, powodować ciężkie powikłania, które czasem ujawniają się dopiero po wielu latach.
W pocie, łzach występuje zbyt małe stężenie, a w ślinie jest nieprzyjazne środowisko żeby doszło do infekcji.
Zarazić nie można się przez kontakt codzienny z nosicielami, używanie wspólnych naczyń, wypicie napoju, herbaty z ich szklanki, podanie ręki, pocałunku w policzek czy korzystanie z łazienki, a także przebywanie w szkole, pracy w towarzystwie osób chorych. AIDS nie jest chorobą, którą można się zarazić przez zwykły kontakt towarzyski z nosicielem wirusa HIV. Wykluczone zostało też zarażenie sie przez komary, kleszcze(poza żyjącą w Afryce muchą zw. bolimuszką) a także przez drogę kropelkową- kaszel czy katar chorego. Wirus zostaje zniszczony pod wpływem środków dezynfekcyjnych lub wysokiej temperatury, stąd wprowadzono nakaz stosowania sterylnych przyrządów i ochronnych rękawiczek przez pracowników szpitali czy dentystów. Dzięki temu zabiegowi zmniejszono ryzyko zarażenia się od chorego pacjenta.
