Czy jestem idealnym dzieckiem?
Czy myślałeś czasem, że chciałbyś być idealnym dzieckiem? Czy czułeś może, że do niczego się nie nadajesz z powodu swojego charakteru? Czy miałeś poczucie winy, że nie podobasz się rodzicom i robiłeś wszystko by to zmienić bo inaczej przestaną cie kochać?
Mam dzisiaj dla ciebie cudowną wiadomość: TAK, JESTEŚ IDEALNYM DZIECKIEM!!!! Zdziwiony? To zastanów się proszę dlaczego dzieci nazywamy dziećmi? Dlaczego do 18-stego roku życia decydują za Ciebie dorośli? Dlatego bo jesteś dzieckiem a dziecko ma to do siebie, że psoci, rozrabia, buntuje się, poznaje świat, nie wie jeszcze jak poruszać się w świecie. Jego emocje są nie uporządkowane, raz skacze z radości by za moment rozpłakać się straszliwie. Jest wiele sytuacji, których nie rozumiesz i boisz się wciąż o utratę akceptacji dorosłych, rodziców, nauczycieli. To wszystko tworzy ciebie- idealne dziecko. Wyobrażasz sobie poważnego "szkolniaka", który ma na wszystko sposób, odpowiedz, który wie lepiej od dorosłych, nie skacze, nie broi, nie wariuje....nudny, nie? To nie dziecko. Zapewniam cie, że wszystko co robisz jest częścią twojego rozwoju i często dorośli nie umieją sobie poradzić z tym dlatego krzyczą lub biją lub niesprawiedliwie ocenią- bo nie potrafią inaczej. Wtedy ty czujesz się winny. Nic z tego - to dorosły powinien ci wytłumaczyć dlaczego coś się dzieje i wyjaśnić jak należy postąpić. To, że my dorośli denerwujemy się na was to nasz problem, nie wasz. Nie mamy często cierpliwości, wystarczającej mądrości, czasu lub chęci by znaleźć sposób na wychowywanie was wiec łatwiej jest się wkurzyć i pokazać kto tu rządzi. I nawet jeślibyś nie wiem co zbroił to pamiętaj jedno: rodzice ZAWSZE CIE KOCHAJĄ choćbyś usłyszał od nich zupełnie co innego. W nerwach dorośli mówią rożne rzeczy ale wierz mi-dziecko dla rodzica jest NAJWAŻNIEJSZE i KOCHA JE bez względu na wszystko, nawet gdy jest na ciebie zły. Nie tracisz jego miłości będąc po prostu dzieckiem, które wchodzi w świat i musi radzić sobie z wieloma emocjami. Masz prawo czuć to co czujesz i być jakim jesteś. To jest całkowicie normalne . Pamiętaj by nie obarczać się wina za stan dorosłych ale umiej przyznawać się kiedy zachowasz się niepoprawnie. Ważne jest to by znać swoje obowiązki i nie zrzucać winy na innych ale nie dać się też obarczyć nieswoja winą. Jesteś wspaniałym dzieckiem jak każde inne choć tak rożne od innych i choć może nie czujesz miłości, o którą tak walczysz to zapamiętaj, że ją masz!!!
