Dziecięca depresja Przyszła jesień. Za oknem szaroburo a brak promieni słonecznych może negatywnie wpływać na nasze samopoczucie. Jesienne i zimowe miesiące to niestety okres najczęstszych zachorowań na depresję. Choroba ta nie omija również dzieci i młodzieży, choć występujące u nich objawy mogą się różnić od tych które odczuwają dorośli. Najczęściej jest to chroniczne uczucie zmęczenia, osłabienie pamięci, drażliwość, płaczliwość i stale towarzyszący lęk.
Na początku występują okazjonalnie, a potem coraz częściej - pojawiają się spadki nastroju, brak apetytu, problemy ze snem, tłumienie złości i agresji. Dziecko z otwartego i aktywnego robi się nieśmiałe i wycofane albo ze spokojnego pobudzone, rozdrażnione.
Dlaczego depresja dopada również dzieci? Przyczyn jest wiele, najczęstsze to problemy w rodzinie, rozczarowania w życiu uczuciowym, porażki w szkole, problemy emocjonalne w okresie dojrzewania.
Dom rodzinny – gdy brakuje miłości, poczucia bezpieczeństwa, zainteresowania i braku akceptacji ze strony rodziców, poświęcania uwagi i docenienia przez nich, to rzutuje na całe późniejsze życie. Dzieci są bardzo wrażliwe, czułe na każde skrzywdzenie i poniżenie. Jeśli dojdą do tego problemy w szkole: odrzucenie przez rówieśników, porażki w nauce, trudny okres dojrzewania, niska ocena własnej atrakcyjności to bywa, że sytuacja przerasta młodego człowieka i nie jest on w stanie poradzić sobie o własnych siłach.
Nic dziwnego -dzieci nie mają wystarczającej odporności psychicznej by samodzielnie stawić czoła problemom. Depresja to ich błaganie o pomoc. Jak się przed nią uchronić? Niestety najczęściej większość zależy od relacji w rodzinie budowanych od urodzenia. Poczucie bezpieczeństwa, wsparcia, bliskości to gwarant, że problemy – jakiekolwiek by nie były – nie pokonają młodego człowieka.
Jeśli jednak lekarz rozpozna depresję, to terapia psychologiczna jest najskuteczniejszą formą leczenia dzieci i młodzieży. Leki farmakologiczne stosowane są tylko w sytuacji absolutnie koniecznej. Terapia młodego pacjenta przebiega najczęściej jednocześnie z leczeniem rodziców. Stosowana jest zazwyczaj metoda poznawcza, polegająca na zmianie mechanizmów rządzących myśleniem pacjenta, bo tam jest źródło naszego - dobrego bądź nie – nastroju i zachowania.
Dzieciom pomaga również aktywność – zabawa, sport, poznawanie nowych ludzi, środowisk, kultur, stylów życia. Rozwój zainteresowań, poznawanie świata, realizowanie marzeń – to wszystko jest bezcenne ponieważ sprawia, że znikają problemy a świat staje się piękniejszy.
S.N.
Nie masz jeszcze konta?
Załóż je szybko, za darmo
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
